Polarisatie is een van de belangrijkste politieke begrippen van het moment.
Groepen die tegenover elkaar staan komen te staan, waar tweedelingen, kloven en filterbubbels het publieke debat domineren.
Het nieuws wat mensen tegen elkaar op zet, nepnieuws wat wordt verspreid en het wantrouwen loopt op.
Reden voor paniek?
Eindexamenproject (hiermee afgestudeerd van Academie Artemis allround creative). Dit is een fictief concept voor de Groene Amsterdammer.
“Als mensen een situatie als reëel definiëren, dan is deze reëel in haar consequenties.”
— Thomas theorie uit sociologie
Brood breken, een goed gesprek, een middenweg vinden, een discussie starten, het ijsbreken, ice-cube en tot slot onze cube.
Hierbij nodigen wij je uit voor onze cube. De Groene Amsterdammer zet zich continue in voor journalistiek waarbij alle kanten van een verhaal gehoord worden. Dit doen we al jaren en zullen we nog jaren blijven doen. Als het aan ons ligt.
Wij verbinden mensen met het schrijven van meerdere kanten van één verhaal, want er is geen één goed antwoord voor alle oplossingen. Vaak ligt deze ergens in het midden en daar nodigen wij jou als lezer voor uit.
Jij bent uitgenodigd om langs te komen bij onze cube! Wat!? Ja onze cube. Ons experiment om de lezer kennis te laten maken met verdeelde saamhorigheid. Hoe verdeeld ben jij? Ben jij polariserend? Kom langs en ontdek het.
De cube is een comfortabele plek waar je je mening kan geven, waar we een game spelen. Een game waarbij we dieper ingaan op de publieke opinie.
Wij doen dit experiment zodat we dichter bij onze lezer komen en het gesprek kunnen aangaan over onderwerpen die momenteel spelen in de maatschappij. Zo hebben we alle kanten van een verhaal en geen één goed antwoord maar meerdere.
Hierdoor willen we aanzetten jullie als lezer te inspireren om onderwerpen breder te bekijken. Door tegengeluiden te ervaren en deze ook te geven.
Wij willen gesprekken starten en inzichten geven. Dit alles voor de groei in saamhorigheid waar deze de laatste jaren een flinke deuk heeft opgelopen.
De game die wordt gespeeld in de verdeelde saamhorigheid cube is gebaseerd op het prisoner’s dilemma.
Het is een theorie bedacht in 1950 waarbij twee spelers die egoïstisch handelen resulteert in een suboptimale keuze voor allebei, waarbij de keuze voor beide spelers optimaal is als ze handelen in het belang van de groep, niet egoïstisch dus.
