We staan zij aan zij, maar zien elkaar niet

Lisa Penniga, oprichter van Cité Studio. Waar storytelling, fashion en uniek design samen komen doormiddel van fotografie.
@citestudio

Met onze schouders tegen elkaar kijken we star naar de deuren van de metro. We staan zij aan zij, maar zien elkaar niet.

Met hetzelfde ongeduld wil ik aan het einde van de dag weer naar huis. Zigzaggend over het perron duw ik tegen schouders om de roltrap af te komen. Ik kan de vertrektijden dromen, en toch check ik of ik eerder thuis ben als ik een sprintje trek naar de tram.

De schone vaat zet ik terug met een gevaarlijke nonchalance en tik de rand van mijn wijnglas stuk tegen de hoek van het kastje. Pasta als avondeten. Geen energie voor de sportschool. Onder de douche was ik mijn haar zonder enig geduld en ik schuif weer achter mijn computer, mijn agenda staat volgeboekt in verschillende kleuren. Ik scroll, typ en chat tot het blauwe licht me te moe maakt om verder te gaan.

Iets bereiken heeft voor iedereen een andere definitie. Voor mij ging het niet zo zeer om het bereiken van een eindresultaat, maar meer het gevoel behouden van altijd bezig zijn. Want bezig zijn betekent dat je er aan werkt, dat je ‘er’ wel komt.

Onderweg naar het eindresultaat. Mijn ‘bezig zijn’ was niet zo zeer productief. Het zat eerder vol met schuld.

En schuld werkt verslavend. Het is een slimme dopamine hack in mijn brein.

‘Druk zijn’ is het antwoord op alledaagse vragen en overpeinzingen over mijn weg naar succes.

Zo druk zijn, dat je iedereen vergeet, inclusief jezelf.

Totdat je wakker wordt en er geen energie meer is om druk te zijn, of druk te lijken. Wanneer je weet dat het druk zijn is gestopt en het overleven is begonnen.

Een maand geleden verhuisde ik naar Kaapstad en veranderde mijn leven compleet. Alles is nu anders, maar ik ben nog hetzelfde. De ochtendspits zit in mijn systeem. Mijn handelingen zijn nu nog vluchtig, schouders omhoog en kaken geklemd. Maar langzaamaan probeer ik te reflecteren op waar het mis ging. Wat ‘bezig zijn’ betekent.

Kaapstad, Zuid-Afrika

En is het eigenlijk niet heerlijk om met een glimlach te zeggen dat het leven relaxed is?

Want nu ik voor mezelf kies, is er ruimte. Ik ontspan en vertraag.

En zie dat druk zijn niets meer is dan druk lijken.

Ik dacht altijd dat als ik druk bezig bleef, er aan het einde van de streep meer tijd over zou zijn voor mezelf en de mensen waar ik om geef.

Nu pushen, zometeen genieten.

Ik begin eindelijk te beseffen dat het dagelijks bijvullen van mijn eigen glas betekent dat ik altijd genoeg over heb voor mezelf en voor een ander. Aandacht, liefde, energie en interesse in de dingen om mij heen. Dat is waar de echte verandering begint.

Ik wil echt iets bereiken en niet zomaar wat doen. Dus ik neem de tijd. Wat ik doe, doe ik met alle rust.

Nu pushen en later genieten is als het checken van de tramtijden en hopen dat je eerder thuis bent vandaag. Je sprint meestal voor niks.

Dus als je me ziet, het leven is relaxed.

Lisa Penniga in Kaapstad, Zuid-Afrika bij het water met de camera om haar arm